Beeldende kunst

Twee jaar geleden maakten we dit lijstje met Instagram-accounts voor kunstliefhebbers. In die twee jaar is het aantal actieve gebruikers per maand van 600 miljoen naar 1 miljard gegroeid, en daarmee ook het aantal kunstzinnige Instagram-accounts. Om je te helpen met het vinden van toffe content, hebben we opnieuw een lijst samengesteld met bekende, onbekende, lokale en internationale kunstgerelateerde Instagram-accounts die jouw aandacht waard zijn.

Eurosonic Noorderslag is weer begonnen. Naast alle muziekevenementen is er ook veel te beleven op het vlak van beeldende kunst. Robot-gladiatoren, lichtsculpturen, een dj-mobiel en natuurlijk live-muziek; het komt allemaal langs tijdens de Urban Biketour door de stad.

Als ik op een donkere zondagmiddag de trap van de Minervalocatie aan de Praediniussingel oploop, kom ik af en toe een verdwaald stukje stro tegen. Boven in de koepelzaal zijn Minerva’s artist in residence Shane Waltener (1966) en vijf studenten – samen met nog ongeveer tien anderen vormen zij de Building Action Group (BAG) – druk bezig. Ze proberen uit te zoeken waar en hoe ze het best een geweven constructie met riet kunnen ophangen. Overal om hen heen staan bloeiende wilgentakken, kleien potjes, zakken met gedroogde bladeren. Enorme stokken leunen tegen de muur. Het zijn de laatste voorbereidingen voor de show die op 28 november opent, het resultaat van een project waar de groep ruim zes weken aan heeft gewerkt. Ik sprak met Shane Waltener en twee  studenten uit de BAG om meer te horen over wat er hier de afgelopen weken heeft plaatsgevonden: het proces en het eindresultaat blijken onlosmakelijk met elkaar verweven te zijn.

Het is nog lang niet zo gemakkelijk om in de Oost-Groningse streek Westerwolde te komen, maar voor kunst moet je soms je best doen. Kunstspot bezocht de expositie Vergankelijkheid in Artphy, een relatief nieuwe ruimte voor hedendaagse kunst in Onstwedde, en concludeerde: de expeditie is de moeite waard. Een verslag over grootse plannen, imperfectie en de dingen die voorbij gaan.

De aardbevingen die de provincie Groningen de laatste decennia teisteren kunnen je moeilijk zijn ontgaan. Minder bekend is misschien dat de gasboringen, aardschokken, en alle emotionele en financiële gevolgen daarvan ook hun sporen hebben nagelaten in de kunst. Kunstgenootschap Pictura riep kunstenaars daarom op om bestaand of nieuw werk over de situatie in te sturen voor de tentoonstelling Bevings, en laat nu maar liefst 120 werken van 80 kunstenaars zien.

Van installaties en collages tot tekeningen, sculpturen en poëzie, het is er allemaal in Pictura’s statige pand aan het Martinikerkhof. Één motief valt op: scheuren en barsten spelen een hoofdrol in veel van de werken, vaak als symbool voor de materiële en mentale schade veroorzaakt door de bevingen, soms ook als methode op zichzelf. Kunstspot sprak met vier kunstenaars die de scheur op uiteenlopende manieren terug laten komen in hun werk. Hoe en waarom verhouden zij zich tot de aardbevingsproblematiek?

In de tentoonstelling Grrrom! in het Groninger Museum staat het dier in de kunst centraal: bezoekers kunnen zich vergapen aan allerlei koeien, honden, olifanten, duiven en andere (fantasie)beesten. Bijna alle dieren zijn afkomstig uit het depot van het museum – op één bruikleen na. Maar hoe werkt dat eigenlijk, een tentoonstelling organiseren uit de vaste collectie? Kunstspot besloot het voor je uit te zoeken en sprak met Julia Dijkstra (1990), Beringer Hazewinkel conservator in opleiding bij het Groninger Museum en een van de samenstellers van Grrrom!

In een oude gymzaal aan de Travertijnstraat, vlakbij de wijken Vinkhuizen en De Held, zijn verschillende ateliers van jonge Groninger kunstenaars te vinden. In één van die werkruimtes treffen wij Klaas Jonkman (1990), die in Utrecht, Gent en Sydney studeerde en in 2016 zijn mastergraad in schilderkunst aan het Frank Mohr Instituut behaalde. Momenteel legt hij de laatste hand aan een aantal werken die onderdeel zullen zijn van de tentoonstelling Prospects & Concepts, te zien tijdens kunstbeurs Art Rotterdam. 

We willen er allemaal altijd op ons allerbest uitzien, toch? Of willen we dat vooral wanneer we worden vastgelegd? Kunstenaar Annemarie Busschers (1970) houdt zich bezig met de manier waarop mensen willen worden afgebeeld versus hoe ze er ‘in het echt’ uitzien. Busschers’ werk valt onder het realisme. Ze maakt (zelf)portretten met verschillende materialen, waarin ze zich focust op het karakter dat zich verschuilt in de huid van de mens. Busschers, geboren in 's-Hertogenbosch, studeerde in 1996 af aan Academie Minerva en is onder andere driemaal genomineerd geweest voor de BP Award in de National Portrait Gallery in Londen. Voor haar kunstwerk Ageing (2015) heeft ze recentelijk de Van Lanschot Kunstprijs gewonnen. Kunstspot bezocht haar in haar studio in Ten Boer.

In het teken van de Week van het KunstenaarsBoek is een taboedoorbrekende tentoonstelling te zien bij Galerie H200: Books of Voluptas, met werken van Anke Knapper (1990) en Dilara Ulu (1992). De seksueel getinte werken zorgen voor gebloos en gegrinnik, maar het levert ook gespreksonderwerpen op zoals het verschil tussen mannen en vrouwen in het benaderen van relaties en seks en het vraagstuk ‘hoe was jouw eerste keer?’. Kunstspot was op de opening.

Er is geen 'kunstkwab' in je hersenen. Dat zegt Ralf Cox, ontwikkelingspsycholoog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Kunst beleef je met je hele lijf. "Hoe mooier mensen het kunstwerk vonden, des te complexer waren hun lichaamsbewegingen."