Het is inmiddels algemeen bekend dat mensen niet al te lang blijven stilstaan voor een kunstwerk; gemiddeld kijken we 15 tot 30 seconden. Maar wat zien en denken we als we als we er wat langer voor gaan zitten? Fotogalerie Noorderlicht toont werken van het collectief Temps Zero, met soundscapes van verschillende geluidskunstenaars. Ik ging er een goed uur voor zitten.
De aardbevingen die de provincie Groningen de laatste decennia teisteren kunnen je moeilijk zijn ontgaan. Minder bekend is misschien dat de gasboringen, aardschokken, en alle emotionele en financiële gevolgen daarvan ook hun sporen hebben nagelaten in de kunst. Kunstgenootschap Pictura riep kunstenaars daarom op om bestaand of nieuw werk over de situatie in te sturen voor de tentoonstelling Bevings, en laat nu maar liefst 120 werken van 80 kunstenaars zien.
Van installaties en collages tot tekeningen, sculpturen en poëzie, het is er allemaal in Pictura’s statige pand aan het Martinikerkhof. Één motief valt op: scheuren en barsten spelen een hoofdrol in veel van de werken, vaak als symbool voor de materiële en mentale schade veroorzaakt door de bevingen, soms ook als methode op zichzelf. Kunstspot sprak met vier kunstenaars die de scheur op uiteenlopende manieren terug laten komen in hun werk. Hoe en waarom verhouden zij zich tot de aardbevingsproblematiek?
Zelfportretten als kleine emotiepakketjes, je camera als beste vriend en het opnieuw ontdekken van de zachtheid van je eigen lichaam. Fotografe Laura hospes (1994) staat bekend om haar donkere en krachtige zelfportretten die ze maakte tijdens haar opnametijd in het UCP (Universitair Centrum Psychiatrie van het UMCG). Depressie, zelfmutilatie en de bijkomende emoties van het gehospitaliseerd zijn staan centraal. In Wall House #2 presenteert ze een handgemaakt fotoboek van de foto’s uit die periode: UCP. Hoe is het haar gelukt een depressie te uiten door middel van haar liefde voor fotografie?
Buiten tiert het groen welig, terwijl het zonlicht de ruimte binnen schijnt waar vele gevonden voorwerpen uit de natuur te zien zijn. Dierenskeletten, allerhande schelpen en veren zijn uitgestald, hangend aan het plafond, gesorteerd op de grond en opgeslagen in uitpuilende ladekasten. We zijn in de studio van kunstenaar Koos Buist (1984) die eind vorig jaar het Hendrik de Vries Stipendium won voor zijn project Wadindianen. Binnenkort is aan dit project gerelateerd werk te zien tijdens de kunstroute van Festival Terug naar het Begin.
Wie langs de bibliotheek in de Oude Boteringestraat loopt, ziet strak uitgevoerde tekeningen die de ramen volledig in beslag nemen en met hun felle kleuren direct je aandacht opeisen. Als je de tekeningen van dichtbij bekijkt zie je dat alles minutieus is ingevuld met acrylstiften. Aan de voorkant is een symmetrische compositie verdeeld over drie ramen waarvan twee prominent zijn gesigneerd met een copyrightsymbool en de naam ‘Loes Faber’. Duidelijk iemand die niet bang is om voor iets te staan; dus hebben wij de maker in kwestie opgezocht.
Fotografie is een kunstvorm, maar niet alle fotografie is kunst. De foto’s in de tentoonstelling World Press Photo 17 zijn een selectie van de beste actuele persfoto’s uit 2016. Ze nemen je mee naar andere culturen, met andere gewoontes, maar in de presentatie van de beelden is er ook veel aandacht voor de compositie, kadrering en het licht van een foto. Kunstspot bezocht met stadsfotograaf Joram Krol de foto-expositie. Hoe kijkt een fotograaf naar deze foto’s en wat kunnen wij daarvan leren?
Tot en met 26 november kun je op vijf locaties in de stad terecht voor de Internationale Fotomanifestatie Noorderlicht 2017. Tijdens NUCLEUS | De verbeelding van wetenschap wordt hedendaagse fotografie op het snijvlak van kunst en wetenschap getoond. Curator Wim Melis vertelt over het samenstellen van de 24e editie van dit Groningse festival met internationaal aanzien: "Het is een ode aan de nieuwsgierigheid van de mens, maar er zit ook een waarschuwing in: bedenk wel wat je doet."
In Groningen ben je nooit langer dan een half uur fietsen van een plek verwijderd. Met ongeveer 200.000 inwoners is onze stad behoorlijk compact te noemen (ter vergelijking: Amsterdam heeft er ruim 800.000). De metropolen van de wereld met hun torenhoge flatgebouwen, urenlang pendelen tussen wijken en miljoenen inwoners lijken hier doorgaans ver weg. Niet bij galerie with tsjalling:, waar momenteel de duo-expositie Collective Space van Mattijs van den Bosch en Julio Pastor te zien is. Tot en met 3 juni kun je hier grootstedelijke scènes en voorstellingen, gezien door de ogen van twee verschillende kunstenaars, in je opnemen om even wat groter te denken.
Afgelopen vrijdag won beeldend kunstenaar Mari Stoel de Gerrit van Houten Prijs met zijn combinatie van schilderkunst en een installatie. Negen kunstenaars waren genomineerd. Wat maakt nou de winnaar, de winnaar? En kunsttalent spotten, kunnen we dat allemaal leren?
Het Groninger Museum noemt Auguste Rodin (1840-1917) de grootste en invloedrijkste beeldhouwer van de moderne tijd. Maar waarom is de Franse Rodin zo belangrijk, zelfs honderd jaar na zijn dood? Wat maakt hem eigenlijk een ’genius’? En hoe kun je eigenlijk naar beeldhouwkunst leren kijken? Kunstspot vraagt het aan de conservator van de tentoonstelling Rodin – Genius at Work, Suzanne Rus. Dit is 'Rodin voor Dummies’, dé gids voor de Rodin-leek.
Erkenning, roem, een groot netwerk… Wat staat een kunstenaar te wachten na het winnen van een prijs? 10 december wordt het Hendrik de Vriesstipendium uitgereikt tijdens het event Wildvang. Twee jonge kunstenaars zullen deze prijs in ontvangst nemen. Maar wat houdt dit stipendium precies in? Wie is die Hendrik eigenlijk? En wat heeft de prijs betekend voor winnaars uit voorgaande jaren?
