Interview

Ook in deze geïsoleerde tijden gaat het afstuderen door en bij Acadmie Minerva staat er een nieuwe lichting klaar om hun opleiding af te ronden en de wereld in te trekken. Dit keer zonder zomerexpositie, maar met een serie exposities in Minerva zelf, dit najaar. Kunstspot sprak een paar van deze studenten over hun bijzondere afstudeerperiode en afstudeerwerken. Aflevering één: Klaudija Ylaite (1997) en Samantha Pellarini (1994).

We hebben ons allemaal moeten aanpassen door de mondiale crisis en dat geldt natuurlijk ook voor de culturele sector. Maar hoe gaan kunstenaars, instituten en initiatieven hiermee om? We spraken kunstenares Kamilė Česnavičiūte (1996), die in 2019 is afgestudeerd aan Academie Minerva. Het is nog maar het eerste jaar na de kunstacademie en die is meteen behoorlijk turbulent voor haar geweest. Ze was geselecteerd door Ron Mandos als een van de ‘Best of Graduates’ en won recentelijk de Sluijters Prijs 2020 voor Jong talent in de Schilderkunst

Waar komen De Kleine Zeemeermin, lexicons, codetaal, cartoon-kikkers en extreemrechts samen? Pleun Gremmen (1992) laat het zien in haar werken in galerie SIGN. Wij spraken haar erover. “Ik maak eigenlijk nooit autonoom werk zonder dat ik een urgentie voel.” 

Terwijl ze artistiek onderzoek deed naar een weiland in Groningen, raakte kunstenaar Linde Ex (1983) gefascineerd door de ongrijpbare bewegingen van vliegende insecten. Uit deze ervaring groeide het idee voor een nieuw project, waarvoor ze het George Verberg Stipendium won. Kunstspot sprak met haar over kriebelende beestjes, de vage grenzen tussen kunst en onderzoek en hoe het voelt om een prijs te winnen.

Voor de vierde keer vindt in galerie Sign de expositie Filler plaats. Dit keer met drie installaties, van kunstenaars Sophia Löwe (1993), Sophie Lee (1988) en Victor Crepsley (1996). Kunstspot sprak laatstgenoemde over installaties, ecosystemen, Chanel, vissen en performancekunst. “Alles is sexy binnen een aquarium, en net als dat ik als persoon sexy wil zijn in het dagelijkse leven, is het noodzakelijk dat mijn werk daarop reflecteert.”

Koen Taselaar (1986) is een graag geziene gast in Groningen. Zo was hij deelnemer van de Week van het KunstenaarsBoek en presenteerde Block C onlangs zijn solo-expositie. Maar wie is Koen Taselaar eigenlijk? Hoe werkt hij, waar komt zijn inspiratie vandaan en hoe uit dit zich? “Ik wil dingen maken waar ik zelf van kan houden.”

Op zaterdag 14 december is het weer zo ver: Wildvang. Het talentevent met beeldende kunst, literatuur, muziek én de uitreiking van het Hendrik de Vriesstipendium; een stimuleringsbeurs voor jonge, talentvolle Groninger kunstenaars. Dit jaar zijn de genomineerden Lilian Anneloes, Mieke Fokkinga, Reynaert Vosveld en Henrike Scholten. Kunstspot is bij alle genomineerden langs geweest om ze alvast wat beter te leren kennen. De laatste in de reeks is Henrike Scholten (1989).

Reynaert Vosveld (1994) is de winnaar van het Hendrik de Vriesstipendium; een stimuleringsbeurs voor jonge, talentvolle Groninger Kunstenaars. 

Op zaterdag 14 december is het weer zo ver: Wildvang. Het talentevent met beeldende kunst, literatuur, muziek én de uitreiking van het Hendrik de Vriesstipendium; een stimuleringsbeurs voor jonge, talentvolle Groninger Kunstenaars. Dit jaar zijn de genomineerden Lilian Anneloes, Mieke Fokkinga, Reynaert Vosveld en Henrike Scholten. Kunstspot is bij alle kunstenaars langs geweest om ze alvast wat beter te leren kennen. De tweede in de reeks is Mieke Fokkinga (1985).

Op zaterdag 14 december is het weer zo ver: Wildvang. Het talentevent met beeldende kunst, literatuur, muziek én de uitreiking van het Hendrik de Vriesstipendium; een stimuleringsbeurs voor jonge, talentvolle Groninger kunstenaars. Dit jaar zijn de genomineerden Lilian Anneloes, Mieke Fokkinga, Reynaert Vosveld en Henrike Scholten. Kunstspot is bij alle kunstenaars langs geweest om ze alvast wat beter te leren kennen. De eerste in de reeks is Lilian Anneloes (1997).

Als ik op een donkere zondagmiddag de trap van de Minervalocatie aan de Praediniussingel oploop, kom ik af en toe een verdwaald stukje stro tegen. Boven in de koepelzaal zijn Minerva’s artist in residence Shane Waltener (1966) en vijf studenten – samen met nog ongeveer tien anderen vormen zij de Building Action Group (BAG) – druk bezig. Ze proberen uit te zoeken waar en hoe ze het best een geweven constructie met riet kunnen ophangen. Overal om hen heen staan bloeiende wilgentakken, kleien potjes, zakken met gedroogde bladeren. Enorme stokken leunen tegen de muur. Het zijn de laatste voorbereidingen voor de show die op 28 november opent, het resultaat van een project waar de groep ruim zes weken aan heeft gewerkt. Ik sprak met Shane Waltener en twee  studenten uit de BAG om meer te horen over wat er hier de afgelopen weken heeft plaatsgevonden: het proces en het eindresultaat blijken onlosmakelijk met elkaar verweven te zijn.

Een informatie-overload met new-age, collage en neonlichten, en een lichtlandschap dat aanvoelt als een grot: in het prachtige gebouw van NP3 hebben Dragan Glamočić (1991) en Tracey Snelling (1970) twee ruimtelijke werken gemaakt. Snelling toont haar installatie Clusterfuck 10 en Glamočić sluit zijn zomerresidentie bij NP3 af met een enorme lichtinstallatie. Ik ging met ze in gesprek.