Interview

Als je een vluchtige blik op Instagram werpt, lijkt het alsof iedereen een succesvolle urban creative is die zijn of haar passie volgt en daarvan diens beroep maakt. Maar we weten allemaal dat het meestal in de realiteit een heel ander verhaal is. Kunstspot was benieuwd hoe het mensen vergaat ná de (kunst)academie. Waar lopen ze tegenaan? Hoe is écht om van je passie je beroep te maken? Dit is het eerste artikel in de reeks. Kunstenaar en Kunstspot-redacteur Dinnis van Dijken bijt de spits af en vertelt over zijn ervaring.

Met hun vierde expositie Het Is Nog Lang Niet Af bestaat kunstenaarscollectief LOOS, bestaande uit Kitty Boon (1959), Gabrielle Kroese (1963) en Dineke Oosting (1976), alweer vier jaar. Hoe is LOOS tot stand gekomen, hoe worden kleuren gekozen en wat is Papiermolen de Annex?

We willen er allemaal altijd op ons allerbest uitzien, toch? Of willen we dat vooral wanneer we worden vastgelegd? Kunstenaar Annemarie Busschers (1970) houdt zich bezig met de manier waarop mensen willen worden afgebeeld versus hoe ze er ‘in het echt’ uitzien. Busschers’ werk valt onder het realisme. Ze maakt (zelf)portretten met verschillende materialen, waarin ze zich focust op het karakter dat zich verschuilt in de huid van de mens. Busschers, geboren in 's-Hertogenbosch, studeerde in 1996 af aan Academie Minerva en is onder andere driemaal genomineerd geweest voor de BP Award in de National Portrait Gallery in Londen. Voor haar kunstwerk Ageing (2015) heeft ze recentelijk de Van Lanschot Kunstprijs gewonnen. Kunstspot bezocht haar in haar studio in Ten Boer.

In de serie Kunst op straat schrijven we over kunst die te vinden is in de publieke ruimte. Dit keer spraken we met graffiti-kunstenaar Ph1. 

Ronald Hünneman (1961) is filosoof, graficus en theatermaker – in januari is zijn voorstelling ‘De Flutfilosoof’ te zien in het Grand Theatre in Groningen. Hij werkte jarenlang als docent bij de opleiding Arts, Culture and Media aan de RUG en geeft lezingen en cursussen in Groningen en ver daarbuiten. Een onverbeterlijke hedonist noemt hij zichzelf. En dan eentje met een kunstverslaving. Wij leerden hem kennen als iemand die de schoonheid van het leven serieus neemt en zichzelf een stuk minder. In zijn 'minimuseum' spraken we hem over de waarde van kunst, context en het belang van ironie. "Kunst hoeft niet per se mooi te zijn, het moet iets complex met me doen."

Je hebt boeken over kunstenaars en kunstenaars die boeken schrijven. Je hebt kunstwerken gemaakt van boeken en boeken die opzichzelfstaande kunstwerken zijn. Maar wat is precies een kunstenaarsboek? En wat maakt dit genre zo aansprekend voor kunstenaars, kunstliefhebbers en -verzamelaars? Tijdens de Week van het Kunstenaarsboek (13 t/m 20 oktober 2018), een initiatief van Stichting ARTisBOOK, wordt het boek als kunstwerk op 26 locaties in de stad Groningen getoond, ontleed, verklaard, bewonderd en bediscussieerd. Kunstspot spreekt twee initiatiefnemers, Marinus Augustijn en Agnes Scholte, op de vooravond van WKB2018: "Soms denken we: het wordt misschien iets te groot, maar het is gewoon zó leuk."

Hans den Hartog Jager (1968) is inmiddels iemand die bijna geen introductie nodig heeft in de kunstwereld. Je komt hem overal wel tegen als kunstcriticus, schrijver of als curator. Over het algemeen is hij ook een van de weinige kunstcritici die ook probleemgebieden in de kunst durft aan te kaarten. In 2003 zette hij bijvoorbeeld de kunstwereld op zijn kop door te stellen dat fotografen ‘luie schilders’ waren. Hij werkt op het moment als kunstcriticus en schrijver voor het NRC handelsblad, Artforum en AVRO Kunstuur. Daarnaast zagen we hem recentelijk als curator aan het werk voor de tentoonstelling Into Nature. Onlangs gaf hij een lezing in het CBK en wij trokken hem meteen maar even aan de mouw om hem wat vragen te stellen.

Zelfportretten als kleine emotiepakketjes, je camera als beste vriend en het opnieuw ontdekken van de zachtheid van je eigen lichaam. Fotografe Laura hospes (1994) staat bekend om haar donkere en krachtige zelfportretten die ze maakte tijdens haar opnametijd in het UCP (Universitair Centrum Psychiatrie van het UMCG). Depressie, zelfmutilatie en de bijkomende emoties van het gehospitaliseerd zijn staan centraal. In Wall House #2 presenteert ze een handgemaakt fotoboek van de foto’s uit die periode: UCP. Hoe is het haar gelukt een depressie te uiten door middel van haar liefde voor fotografie?

Jorrit Huizinga (1989) is junior conservator De Ploeg en 20e-eeuwse kunst in het Groninger Museum. Kunstspot ging bij hem langs om hem te spreken over zijn baan. Want wat doet een conservator eigenlijk? En hoe word je dat?

Er is geen 'kunstkwab' in je hersenen. Dat zegt Ralf Cox, ontwikkelingspsycholoog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Kunst beleef je met je hele lijf. "Hoe mooier mensen het kunstwerk vonden, des te complexer waren hun lichaamsbewegingen."

In de expositie Groningen in 3D - De stad in stereofoto’s 1868-1940 komen de foto’s met behulp van een 3D-bril tot leven. Voor de tentoonstelling is het Noordelijk Scheepvaartmuseum in zee gegaan met het bureau 212 Fahrenheit (je kunt ze kennen van het roze verven van het gebouw op de Grote Markt). Kunstspot sprak met Paul Mulder, een van de leden van het bureau. Over stereofotografie, gekke tonnen en de veranderlijkheid van de stad. 

Het werk van Paul van der Eerden (1954) is onder andere te vinden in Centre Pompidou in Parijs en onlangs heeft het Rijksmuseum 21 werken van hem aangekocht. Kunstspot sprak hem in Museum De Buitenplaats in Eelde, tijdens de laatste week van zijn tentoonstelling Sad Alchemy. “Ik wil gewoon weten hoe het voelt om iemand de nek om te draaien.”