Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Interview, Werken in de kunst

Wat doet een Hoofd Kunstzaken bij het UMCG?

Door: Franciska de Beer, 5 juli 2017

Suppoosten zijn er niet, en een museumkaart is niet nodig. Toch banen zich in het UMCG dagelijks meer dan tienduizend bezoekers door een zee van schilderijen en sculpturen. Kunstspot kreeg een exclusieve rondleiding door Anna Kramer, hoofd kunstzaken bij het UMCG.

De kunstcollectie van het Universitair Medisch Centrum in Groningen begint al voor de hoofdingang. Een metershoge fiets siert de vijver, het kunstwerk werd speciaal gemaakt voor het nieuwe ziekenhuisgebouw in 1997. De rondleiding vervolgt door de ziekenhuisgangen, waar een klein meisje met haar vingers over een bronzen vrouwfiguur strijkt. “Kijk mama, wat een mooie benen!”, roept ze. Kramer kijkt toe en geeft een knipoog: “Leuk hè…”

Waarom heeft een ziekenhuis eigenlijk kunst?

“Kunst biedt zowel troost als afleiding. Niet alleen voor patiënten, maar ook voor familie en vrienden die hier moeten wachten. Ik zie hier soms mensen in ochtendjas lopen met een infuuspaal die kijken naar de werken. Daarnaast lijken alle gangen hier veel op elkaar. De werken zijn dan een oriëntatiepunt.”

Wat doet u precies als Hoofd Kunstzaken bij het UMCG?

“Ik beheer en behoud samen met mijn collega de kunstcollectie van het UMCG en zorg ervoor dat de kunst goed tot zijn recht komt. Elke werkdag is heel verschillend. Eerst kijk ik welke aanvragen er binnengekomen zijn van kunstenaars die graag hun werk hier willen tonen. Hier komen tienduizend passanten per dag, een aantal dat groter is dan bij welk museum dan ook. Dat is het voordeel van een ziekenhuis.”

Hoe bent u op deze positie terechtgekomen?

“Oorspronkelijk heb ik een bouwkundige opleiding gedaan. Omdat ik altijd al geïnteresseerd was in kunst, heb ik later de avondopleiding aan Academie Minerva gedaan. Vanuit de kunstcommissie was ik vervolgens betrokken bij de nieuwbouw van het UMCG. In die tijd had je nog de zogeheten eennprocentregeling, die inhield dat minstens één procent van de netto bouwsom besteed moest worden aan kunst. Daardoor breidde de collectie enorm uit, en toen de nieuwbouw eenmaal was afgerond, bleef een collectie over die beheerd moest worden. Dat mocht ik doen.”

Eén van uw functies is het maken van tentoonstellingen. Hoe komen die tot stand?

“We werken samen met onder meer het Groninger Museum en het Drents Museum. Daarnaast vinden we het belangrijk om te werken met jonge kunstenaars, want het ziekenhuis is tenslotte ook een opleidingsinstituut. Zo doen we van oudsher veel projecten met Academie Minerva, zoals Kunst in de Lift. In elke lift is nu een kunstwerk te vinden.”

Houdt u er met de collectie rekening mee dat hier veel zieke mensen zijn?

“Nee. Er is geen verschil in kunst voor zieke of gezonde mensen. Maar waar ik wél rekening mee houd, is dat het UMCG een openbaar gebouw is. Hier komen allerlei mensen, van kinderen tot volwassenen en met alle verschillende geloofsovertuigingen. We hangen dus geen werken op die kwetsend of schokkend kunnen zijn.”

Veel mensen zijn positief, maar krijgt u ook wel eens negatieve reacties op de collectie?

“We hebben een beeld van Armando, Liegende Gestalt,  waar we veel reacties op kregen. Mensen zeiden ‘moet ik nou de hele dag tegen een verkoold lijk aankijken!?’. Zo zag het er ook wel uit. Armando is een kunstenaar die graag de schoonheid van het lijden toont. Nu heeft het beeld een andere plek gekregen, zodat mensen er niet de hele dag vanuit hun kantoor naar hoeven kijken. We willen natuurlijk wel dat de kunst gewaardeerd wordt.”

Gaat hier ook wel eens iets mis met de kunstwerken?

“In dit ziekenhuis wordt vaak verbouwd. Na verhuizingen weten we niet altijd meer waar de kunst is gebleven en dan moeten we daar achteraan. Af en toe hebben we een actie voor vermiste kunst. Degene die het vermiste werk vindt, krijgt dan een bon voor een gratis kroket.”

Nieuwsgierig geworden naar de kunst in het ziekenhuis? Doe de kunstroute in het UMCG.