Gefeliciteerd! Je hebt een dagdeel in je agenda weten vrij te maken om naar het museum te gaan. Je hebt je er al helemaal op verheugd – die tentoonstelling stond immers al een tijd op je kijklijstje. Hoe kan het dan dat je je na een museumbezoek toch soms opgelucht voelt dat je weer buiten staat? Als fervent museumbezoekers kwamen we tot de conclusie dat kunst kijken in een museum niet zonder gevaren is. Daarom maakten we een lijst met ergernissen in musea, in willekeurige volgorde.
1. Pretpark-taferelen
Wanneer het gebouw opdoemt in de verte kan het je al treffen: dit tijdstip op deze regenachtige zondagmiddag was absoluut niet verstandig om te besteden in het museum. Voor je het weer sta je echter in de wachtrij geklemd tussen een buslading toeristen met selfie-sticks en families met onwillige kinderen/baby's en kun je geen kant meer op. Vagelijk herinner je waarom je ook alweer naar deze tentoonstelling wilde, je zwaait wat met je museumkaart en je gaat – eenmaal bevrijd van de wachtende massa – op zoek naar de snelste route naar een rustig stukje zaal. Hard werken dit. Tip: negeer de bewegwijzering ('begin hier', nope) en begin bij de verst gelegen zaal en werk je weg naar voren toe of ga kriskras door de zalen. Schapen volgen schapen, dat soort dingen.
2. Antarctische omstandigheden
Heb je net je jas bij een stikhete garderobe achtergelaten, slaat er een ijzige wind in je gezicht bij het betreden van de eerste zaal. Zo'n pooltemperatuurtje is niet bepaald bevorderlijk voor de gemoedsrust. Haastig snel je door de zalen om maar in beweging te blijven. Tuurlijk, die kunstwerken moeten wel in optimale klimaatomstandigheden opgehangen worden, maar is dit niet een beetje overdreven? Die geportretteerde mensen voelen immers niets meer. Je handen worden pas weer warm wanneer je je jas aandoet of een kop thee in het museumrestaurant nuttigt. Zal het een strategie zijn? Tip: knoop een vest rondom je middel, net zoals vroeger, voor het geval dat. Of doe een sjaal om die je kunt gebruiken als extra laagje. Of zit het maar gewoon even uit, je overleeft het waarschijnlijk wel.
3. Bijbelachtige wandteksten
Grote kans dat je in een tentoonstelling overweldigd voelt door alle beeltenissen om je heen. Zoekend naar houvast vinden je ogen woorden op de muur die jou bij de hand nemen en je de wegwijzen door het oerwoud van kleur, vorm en betekenis. Hoera voor context en achtergrond, want dat geeft heel vaak een verdiepende laag en verbinding met datgene wat je ziet. Minder leuk is het als de teksten aan de muur van bijbelse proporties zijn, dan wel volstrekt onbegrijpelijk, zelfs voor lieden die weleens wat gelezen hebben. Doorspekt van jargon en begrippen waar boeken over vol staan geschreven, laten deze wandteksten de bezoeker vaak in grotere verwarring achter. Dat lezen kost ook energie, weet je. Tip: lees zo weinig mogelijk teksten en ga eerst zelf kijken, gebruik de teksten als referentie voor namen/titels/jaartallen. Wanneer je WEL van wandteksten houdt, probeer dan wat afstand te nemen van de tekst. Wat zou de curator hiermee bedoeld hebben? En bedenk daarbij: wat heb je zelf gezien? Nerd-tip: maak een notitie van interessante/moeilijke begrippen om later op te zoeken.
4. Belichting voor mensen boven de 1.70 meter
Even een lans breken voor de kleinere medemens onder ons. Het lijkt wel alsof de belichting in een museumzaal zó is geplaatst dat alleen mensen van bovengemiddelde lengte een perfect samenspel van kunst en licht mogen beleven. Ben je klein(er), dan moet je leren leven met schilderijen en foto's met heel ergerlijke lichtvlekken en verblindende weerkaatsingen op cruciale plekken. Er zit vaak niets anders op dan bukken, buigen en andere gymnastiekoefeningen toe te passen om het kunstwerk goed in beeld te krijgen. Tip: volgende keer maar een ikea-trapje erbij zetten?
5. Tijdslots
Een recent ontstaan ergernisje, veroorzaakt door blockbuster-tentoonstellingen. Een spontaan bezoek aan een museum met een populaire expositie is nagenoeg onmogelijk. Je mag van geluk spreken als je bij de kassa komt en er nog kaarten zijn. Maar dan wel voor het tijdslot aan het einde van de dag. Er zijn zelfs musea die alleen nog maar online gekochte tickets met tijdslot verkopen. Extra ergernis: een eenmaal gekocht ticket voor een bepaalde datum en tijdstip kan niet omgewisseld worden. Tip: plan je bezoek. Het is niet anders.
6. Verbouwing- en bruikleenstress
Altijd jammer om te ontdekken dat het museum van je keuze momenteel een grootschalige verbouwing ondergaat. Zeker wanneer je onvoorbereid je bezoek begint – het gevreesde bordje 'afgesloten wegens verbouwing' spookt in ieders nachtmerrie. Het geklop van drilboren en elektrische schroevendraaiers hoor je helaas in het hele gebouw. Zeg maar vaarwel tegen de weldadige museumrust. Nee, dan nog het geval dat je lievelingskunstwerk op vakantie is in een ander land. Heel jammer dit. Tip: check de website van het museum of er werkzaamheden gepland staan of kunstwerken (tijdelijk) niet tentoongesteld of uit logeren zijn. Extra tip: het leven gebeurt je terwijl je andere plannen maakt, geniet ervan.
7. Andere mensen
Helaas ben je niet de enige op de wereld, hoezeer dat soms ook zo voelt. In musea kom je de meest 'interessante' soorten medebezoekers tegen, die je behoorlijk op stang kunnen jagen. Dit is zo'n onuitputtende bron van prachtige ergernissen dat we er een speciaal lijstje aan hebben gewijd.