Tegelijkertijd zie ik heteroseksuele stellen dat heel vaak doen met gezoen en al. Een deuk in mijn ego en een moment zelfreflectie later geef ik schoorvoetend toe dat ‘zelfs’ ik nog wel wat opvoeding kan gebruiken. Helaas ben ik niet de enige.
In zijn koffietafelboek in samenwerking met galerie MooiMan te Groningen Kijk mij eens: 100 portretten van homomannen in beeld en tekst introduceert fotograaf Jaap de Jonge 100 mannen, jong en oud, van zeer diverse sociale en beroepsmatige achtergronden op een heel persoonlijke wijze met hun homoseksuele identiteit op de voorgrond. Anderhalf jaar interviewde hij mannen en uiteindelijk verzamelde hij verhalen uit alle lagen van de bevolking.
,,Wat voorop stond was hoe al deze mannen tegen het leven aankijken als succesvolle mannen die al openlijk homoseksueel zijn. Het resultaat is een indrukwekkende collectie van verkoopmedewerkers, horecaondernemers, kappers, beeldende kunstenaars, managers, stemacteurs, studenten, docenten, fiscalisten, accountmanagers, verpleegkundigen, schrijvers en architecten. ,,Ik heb er weinig last van gehad,” merkt Jaap luchtig op. ,,Meer dan 35 jaar werkte ik als docent Nederlands, en ik heb nooit van de directie, de ouders en leerlingen iets gemerkt van ‘wat raar’. Ik schreeuw het niet van de daken, maar ik ga het ook niet uit de weg. Ik denk dat dat je kracht is. Om te allen tijde heel dicht bij jezelf te blijven.”
Ongeschreven regels
Voor zijn boek was hij ongemerkt op zoek naar rolpatronen voor jonge mannen. ,,Je had in mijn tijd halfgare artiesten die openlijk homo waren. Maar dat extravagante is niet typisch homoseksueel; ik wil juist laten zien dat het ook artsen, juristen en politici zijn met succesvolle ambten, praktijken en klinieken. Kunnen beseffen: ‘mijn leven is niet waardeloos, want kijk, hij is minister geworden’. Ik kan als homoman wel degelijk aan de top komen in de samenleving."
Tussendoor borrelt mijn hypocriete onderbewustzijn naar boven en vraag ik of hij galerie MooiMan heeft gekozen omdat deze galerie ‘alleen’ homoseksualiteit ten toon zou stellen. ,,Nee”, zegt Jaap geduldig. ,,Het gaat om mannenkunst, in elke vorm. Dat is ook het vervelende. Als je een kunstverzameling hebt van vrouwen in kunst, gekleed of naakt, dan is dat gangbaar en geaccepteerd. Mannen in de kunst worden gelijk in een hokje gestopt, of ze nou homoseksueel zijn, of niet. Prachtig vrouwelijk naakt is gangbaarder.” Ik vind het prima als je het bent, maar ik wil het niet zien, luidt de ongeschreven regel.
,,Mannen worden vanwege hun homoseksualiteit ook in Nederland soms nog steeds vernederd, overvallen en in elkaar geslagen en daar spelen ook de media een rol in. Dit boek komt bijvoorbeeld niet in de pers, niemand pakt het op omdat het veel te gewoon is.” Geen schandalen, geen ophef. ,,Echte acceptatie”, zegt hij, ,,gaat pas komen als alle vormen van seksuele diversiteit in de opvoeding aan bod komen.” Ergens is mijn onderbewustzijn toch een beetje trots op haar open opvoeding. Misschien ben ik toch iets minder hypocriet dan ik dacht.
De portretten en vrij werk van Jaap de Jonge zijn van 13 september t/m 15 november 2015 in galerie MooiMan in Groningen te bezichtigen.
Voor meer informatie en openingstijden: www.mooi-man.nl
Tekst: Shariza Abdoelhak
Portretten: Jaap de Jonge