Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Expositie, Interview, Special: Academie Minerva

Nieuwe generatie kunstenaars: “Het is een persoonlijke kwestie of ik verboden ben of welkom”

Door: Michiel Teeuw, 28 januari 2019

Zes pas afgestudeerde kunstenaars van Academie Minerva en het Frank Mohr Instituut exposeren in februari in Galerie Noord, tijdens Aanwas V. Zonder dat jij je huis uit hoeft, kan je hier alvast wat werken bekijken: wij geven namelijk een voorproefje van drie kunstenaars. Wat was hun afstudeerwerk, hoe zijn ze gegroeid en wat presenteren ze bij Aanwas?



 

Rueben Millenaar (1991): het grotere plaatje

Rueben Millenaar is afgestudeerd in illustratie. Zijn eindexamen was een onderzoek naar het racismedebat in Nederland en de verschillende standpunten daarin. "Eerst had ik een heel aanmatigende houding. Ik was heel erg zeker van mijn eigen mening en stond er fel achter. Ik was boos over het feit dat het racisme weer naar boven kwam druppelen en dat we voor mijn gevoel een oude discussie opnieuw moeten voeren, iedereen is gelijk. Dat vond ik nergens op slaan en ik kon er niet bij dat er mensen zijn die nog steeds denken dat huidskleur ook maar enige invloed heeft of moet hebben op de kansen die een individu heeft. Met mijn onderzoek heb ik geprobeerd te werken naar een conclusie, maar ik kwam erachter dat er niet één juist antwoord is: tuurlijk, racisme is slecht, maar hoe ga je er mee om?"

Bij Aanwas presenteert Rueben een selectie van werken uit zijn eindproject, samen met een paar nieuwe werken. Een best-of, zegt hij zelf. Het racismedebat heeft hij een tijdje met rust gelaten, maar zijn nieuwe werken spelen wel weer in op racisme en bredere thema’s in de samenleving. "Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik dat het niet alleen racisme is dat speelt, maar dat er een algemene houding is die polarisatie veroorzaakt. Nu kijk ik naar de grotere spanningen in de samenleving." Een van die nieuwe werken, tevens een tekening, gaat over klimaatverandering en opwarming van de aarde. “Op de voorgrond graven mensen kuilen voor zichzelf, terwijl er vanuit de achtergrond een groot vuur nadert. In plaats van dat mensen samen werken, is het iedereen voor zichzelf.

Zhixin Liao (1990): verwarring en vrijheid

Zhixin Liao is afgestuurd in Painting bij het Frank Mohr Instituut. Hij woont pas net in Nederland, in China heeft hij zijn Master Painting voltooid. Tijdens zijn opleiding hier, had hij ook een uitwisseling in New York. Alledrie zijn deze culturen anders, zegt hij: “China focust heel erg op de technieken, terwijl Nederland heel erg focust op je ideeen, je concept, wat je wilt doen. De USA is nog een keer anders, daar ligt de nadruk op je persoonlijkheid en de dingen die je eerder hebt gedaan. Hier, in Nederland, voel ik mij het meest een kunstenaar.”

Zhixin’s afstudeerproject had als thema de “onnauwkeurigheid”: je denkt dat iets klopt, maar het klopt niet. Wanneer we praten of communiceren, raken er altijd dingen door de war: “Mensen zullen altijd het doel van het gesprek negeren, er is heel veel miscommunicatie. Ik zag dit vooral in de USA, waar bijvoorbeeld het werk Dogs That Cannot Touch Each Other door Sun Yuan en Peng Yu. Dit werk is verbannen uit het Guggenheim museum. De combinatie van kunstenaar, Chinees en hond zorgt bij veel Amerikanen voor een negatieve associatie: een misverstand.”

Bij Aanwas presenteert Zhixin het werk There are twenty-four kinds of waste from the West. I was a constituent. Dit werk behandelt de recente trash ban door China. “Ik heb verschillende plastics verbonden om een sculptuur en schilderij te maken. Het lijkt alsof dit een standaard schilderij is, dat is ingepakt en strak opgehangen aan de muur: Ik noem dit een kidnapping. Alles is plastic, van het bubbeltjesplastic, tot het schilderij. Zelfs de schroeven heb ik 3d geprint met plastic. Ik gebruik de plastics die China verboden heeft als import-materialen. Als Chinese kunstenaar in Nederland, is het een persoonlijke kwestie of ik verboden ben of welkom.”

 

Nokukhanya Langa (1991): het figuratieve voorbij

Nokukhanya Langa  is ook afgestudeerd in Painting. Haar afstudeerwerk bestaat uit drie lagen: “In de basis is mijn werk een onderzoek van schildertechnieken en manieren van schilderen. In mijn afstudeerwerk liet ik figuratief werk achter me, en begon ik met meer abstracte werken te maken. Als tweede laag heb ik een soort huiselijke, idyllische sfeer proberen te creëren. Zo heb ik een rugtas aan een vlag opgehangen, een typisch Nederlands examen-ritueel. Als derde laag praat ik over mijn ervaringen als vrouw van kleur. Zo staat er op de muur: “Am i not a woman and a sister?””

Een van de belangrijkste lessen van haar afstuderen was voor Noku het combineren van verschillende media en objecten, om een groter verhaal te creëren, hoewel ze zichzelf altijd als schilder beschouwt. “Van video, tot kleinere werken, muurschildering, het gebruiken van klei en gips, ik heb dingen opgepikt die ik eerder nooit als kunst of mogelijkheden had kunnen zien. Ik heb me gerealiseerd dat ik niet op mijn schilderijen hoef te steunen om een verhaal te vertellen” In Aanwas had Noku minder ruimte dan bij het afstudeerproject, dat in de suikerfabriek was. Dit betekent dat ze niet een zelfde soort installatie kan maken. In haar nieuwe werk onderzoekt Nokukhanya verschillende en nieuwe manieren van schilderen. “Ik wil het figuratieve en het abstracte combineren. Als iemand kijkt naar een werk, zou er geen scherpe lijn moeten zijn tussen de twee.”

Aanwas V opent zaterdag 2 februari om 17:00 uur, en is te zien tot 28 februari. Voor meer informatie, bezoek de site van Galerie Noord: http://www.galerienoord.nl/expo/aanwas-v/

 

tekst: Michiel Teeuw
beeld: Rueben Millenaar, Zhixin Liao, Nokukhanya Langa