Terwijl de koude rillingen ons over de rug lopen, zoeken we naar Jimi en zijn grootse onthulling op de begraafplaats Selwelderhof. Werd ons eens als jonge kinderen niet verteld dat je nooit, maar dan ook nooit naar een begraafplaats mag wijzen of er drie keer langs de zelfde plek moet dwalen? Wederopstanding van geesten willen we niet op ons geweten hebben. Tussen de grafstenen komt een merkwaardig object in zicht.
͵͵Wat kun je doen voor iemand die een dierbare heeft verloren?ʹʹ Een vraag waar hij nog steeds geen antwoord op heeft, maar een gevierd kunstenaar en beeldhouwer als Jimi Kleinbruinink heeft andere middelen om die vraag te beantwoorden en wel in de vorm van een herdenkingsobject waar je ook nog in mag klimmen. Midden op een begraafplaats, tien jaar lang.
Herdenkingsobject als herinneringsplek
Jimi wint een wedstrijd van het CBK en krijgt de opdracht om een herdenkingsobject te maken. Een veelvoorkomend symbool in Jimi’s sculpturen is het huis, en ook in zijn toren op het Selwelderhof komen er vier huizen aan bod, al dan niet voorzien van transparante gekleurde ramen. Het werk gaat de hoogte in met het idee dat de overledene opstijgt en je daardoor de persoon loslaat. De huizen staan voor individuen, waarbij de gekleurde huisjes een metafoor zijn voor de overledenen. De open huizen karakteriseren de nabestaanden. Vergankelijkheid in al haar vormen.
Begeleid door de klassieke composities van o.a. Bach en Mozart (opgevoerd door Rene Munster en Beste Sevindik van het Sint Claus Conservatorium) vergeet je bijna dat je nota bene op een begraafplaats staat. Zoals Jimi zelf grinnikend zegt, mag je er zelfs in klimmen! Daar wordt dan ook direct gebruik van gemaakt. Een vrouw klimt al giechelend in een van de ijzeren torens.
Een portie troost
Diezelfde luchtige sfeer is volgens Jimi ook de boodschap. ͵͵Ik wilde kleur geven aan de toch vaak droevige sfeer op een begraafplaats. Bezoekers kunnen op kleurige linten een persoonlijke boodschap opschrijven.ʹʹ Het resultaat is hopelijk een werk vol kleurvolle herinneringen; een portie troost.
͵͵Met de willekeur van kleurvakken en de omhooggaande beweging van het ijzer, polyester en plexiglas, wilde ik de verwerking van de dood symboliseren.ʹʹ
De dood is springlevend
͵͵De begraafplaats had een centrale herinneringsplek nodig.ʹʹ Met dit idee ontstond de interactie in zijn werk. De meerwaarde ligt in de persoonlijke boodschap die mensen kunnen opschrijven en aan het kunstwerk kunnen hangen. ͵͵Ik heb het een aantal keer aangepast sinds het eerste ontwerp en gelukkig mocht het heel groot zijn en dat was fijn, want hiermee kon ik verschillende aspecten van verlies, positief en negatief, in mijn sculptuur verwerken, waaronder de onstoffelijkheid van het lichaam en het kunnen ontstijgen aan verlies. Die gevoelens zijn voor iedereen anders en de interpretatie ligt dan ook bij de bezoeker. ʹʹ
Met een ferme sprong staat de zojuist giechelende vrouw opeens met beide benen weer op de grond. Met een glimlach om haar mond werpt ze nog een keer een blik op haar boodschap voordat ze wegloopt. Voor even is de dood springlevend.
Tekst en foto's: Shariza Abdoelhak en Floor Hogerheijde