Mocht je je toevallig in de Korrewegwijk bevinden en een beetje door de ramen naar binnen kijken terwijl je rondwandelt, dan zou je in een van de rijtjeshuizen zomaar een enorme verzameling kleurrijke schilderijen kunnen spotten: hier werkt en woont Inka Markowski (1989). Opgegroeid in New Mexico (VS), waar ze ook de kunstacademie heeft gedaan, schildert Markowski inmiddels al ruim vier jaar in Groningen.
“Mijn studio is mijn eetkamer. Ik heb de laatste tijd veel schilderijtjes gemaakt op kleine houten cirkels en die lagen toevallig nog op tafel toen er wat vrienden langskwamen voor een etentje. Een vriend vroeg: ‘Is dit kunst of is dit een onderzetter?’ Ik ging het hele verhaal uitleggen en uiteindelijk concludeerde hij: ‘Maar ik mag mijn glas er dus niet opzetten?'
Ik droom wel van een eigen atelier. Ik zou het liefst een heel grote ruimte met veel licht en ramen hebben, maar die hoeft niet per se ergens anders te zijn. Ik denk dat het dan misschien zou zijn zoals bij de sportschool – oh, het regent, ik ga vandaag maar niet. Juist doordat ik thuis werk ben ik meer aan het schilderen dan wanneer ik een apart atelier zou hebben, denk ik. Ik raak ook niet afgeleid door dingen hier: als ik schilder, ben ik daarop gefocust. Maar het blijft af en toe onhandig, wanneer mensen langskomen en je moet waarschuwen dat werken nog nat zijn. En de eetkamer is nog steeds een eetkamer, dus aan het einde van de avond ruim ik alles weer op.
De laatste tijd heb ik het best wel druk, omdat er exposities aankomen. Bij Galerie H200 exposeer ik mijn serie schilderijen Mapping, waarin ik kaarten als uitgangspunt gebruik. Kaarten geven veel informatie over een plek, maar niet per se een idee van hoe het er daar uitziet, dat vind ik interessant. Wanneer ik een nieuw schilderij begin, ga ik vaak eerst naar mijn atlassen kijken, op zoek naar mooie vormen. Die combineer ik tot een bepaalde compositie en daar werk ik met olieverf overheen. Het is een vrij intuïtief proces. Recentelijk ben ik ook meer bezig geweest met de houtnerven in de houten panelen waarop ik vaak werk. Ik vind het heel interessant om met een basisvorm te beginnen en dan te zien wat daaruit tevoorschijn kan komen.
Hiernaast werk ik dertig uur per week als juridisch registratief medewerker bij het Kadaster. Als ik daar klaar ben, ga ik naar huis en dan begin ik met schilderen, zo rond een uur of vijf, en dan werk ik door tot een uur of tien, elf ‘s avonds. Ik plan die tijd gewoon in; er staan in mijn agenda allemaal blokken afgebakend met 'PAINT'. Die stap heb ik twee jaar geleden gemaakt. Eerst schilderde ik vooral vanuit het idee dat ik inspiratie moest hebben. Maar op een gegeven moment ben ik erachter gekomen dat het gewoon een dagelijks ding moet zijn, waardoor ik een ritme heb en de inspiratie vanzelf komt. Die discipline helpt mij. Ik neem mijn schilderwerk heel serieus naast mijn andere werk, maar ik weet ook dat ik minder creatief bezig ben wanneer ik financiële stress heb. Daar heb ik wel mee geëxperimenteerd: hoe gaat het wanneer ik wat meer of juist wat minder werk? Inmiddels heb ik een balans gevonden waarbij ik genoeg tijd heb voor mijn kunst, maar ook financiële stabiliteit heb.
Vaak ben ik met meerdere schilderijen tegelijkertijd bezig, ook op dezelfde avond, omdat olieverf langzaam droogt. Wanneer ik verder ga met een ander werk, zet ik het vaak tegenover me en dan ga ik er een tijdje naar kijken. Maar er staat ook veel door het hele huis. Omdat de werken altijd om me heen zijn kan ik er ook veel over nadenken, en dan kan ik meteen aan de slag."
Atelier, werkplaats, studio… De ruimte waarin een kunstenaar werkt is een plaats waar dag in, dag uit geploeterd, geschaafd en gemeten wordt, waar een creatief product tot stand komt en waar nagedacht wordt. Ga in deze serie op bezoek bij Groningse kunstenaars op hun werkplek. Waar zijn ze momenteel mee bezig? Hoe ziet hun werkdag eruit? En wat doen zij om te ontspannen?