In een ruime, lichte studio in de Harense Biotoop werkt beeldend kunstenaar Hans Hoekstra (Groningen, 1983). Naast zijn opleiding aan Academie Minerva ging Hoekstra ook naar de Kunstakademie Düsseldorf en De Ateliers in Amsterdam. Afgelopen jaren had hij solotentoonstellingen in het Melklokaal te Heerenveen en het Drents Museum te Assen. Momenteel is Hoekstra bezig met een reeks grote zelfportretten: "Het bevalt me wel dat het zo enorm lijfelijk wordt als een werk zo groot is."
"Ik begon al heel vroeg met tekenen en schilderen, toen ik een jaar of zes was. Op mijn elfde had ik mijn eerste schildercursus. Vanaf mijn zeventiende kocht ik ook voor het eerst zelf verf. Dit is inmiddels alweer achttien jaar geleden - dat is ongeveer de helft van mijn leven. Op mijn twintigste ben ik naar de Academie gegaan. Ik schilderde in die tijd veelal op handzame formaten, maar toen ik ging studeren aan de Ateliers werd ik heel erg uitgedaagd om groter te gaan werken. Toen ontdekte ik het opeens: bij groot werk wordt het maken ook heel anders, want je schildert niet vanuit de pols, maar juist vanuit de arm. Die fysieke arbeid is ook iets wat je terugziet in werk van groot formaat. Ik vind het mooi dat een been ook echt gewicht krijgt, dat het heel monumentaal wordt. De mensfiguren in mijn werk worden enorme reuzen, maar ik wil er geen goden van maken.
Eerder portretteerde ik veel stellen en de intimiteit tussen mensen. Tijdens afgelopen zomer ben ik puur uit vingeroefeningen zelfportretten gaan tekenen, gewoon om weer eens te oefenen en te kijken naar mezelf. Ik merkte dat ik het heel spannend vond om niet anderen, maar juist mezelf in de wereld te schilderen, worstelend met figuren en de schilderkunst. Je bent in je atelier en je vraagt je voortdurend af wat de volgende stap is. Bij Sign heb ik als onderdeel van FILLER III een wandschildering van twaalf bij drie meter gemaakt over deze besluiteloosheid en twijfel die je als kunstenaar tegenkomt.In deze zelfportretten voel ik deels een soort ontspanning en rust, maar tegelijkertijd vind ik er ook een onhandige houterigheid in zitten. Ik zoek altijd naar bepaalde poses waarbij je een soort verstrengeling van het lichaam krijgt.
Als het even kan, ben ik dagelijks in mijn atelier. Omdat ik ook les geef op Academie Minerva, lukt het me niet elke dag. Afgelopen week had ik wel veel tijd. Vandaag ben ik bijvoorbeeld begonnen met een portretopdracht om het vervolgens even te laten fruiten en verder te gaan met een ander werk. Voor mij voelt dat het beste om zo te werken. Je werkt aan iets, zet het weg, schuurt even een doek op of pakt even een eerder werk op. Mijn werk ontstaat gaandeweg - over een week kan ik weer heel anders over een werk denken. Idealiter werk ik heel organisch en dan rol je van het ene werk in het andere. Als het niet ideaal gaat ga je zitten, kijken, denken. Eigenlijk is het telkens iets terugkijken en weer wat vooruitkijken. Zelfportretten vind ik daarbinnen een heel spannend onderwerp; je zegt daarmee iets over je positie in de wereld, waar kom je jezelf tegen? Dat vind ik heel boeiend."
Atelier, werkplaats, studio… De ruimte waarin een kunstenaar werkt is een plaats waar dag in, dag uit geploeterd, geschaafd en gemeten wordt. Waar een creatief product tot stand komt en waar nagedacht wordt. Ga in deze serie op bezoek bij Groningse kunstenaars op hun werkplek. Waar zijn ze momenteel mee bezig? Hoe ziet hun werkdag eruit? En wat doen zij om te ontspannen?