Verscholen tussen het Harense groen verrijst een enorm betonnen complex, al jaren gekoesterd als broedplaats voor creatievelingen even buiten de stad. In De Biotoop heeft Sjimmie Veenhuis (1984) zijn woon- en werkruimte, waar hij sinds 2011 installaties van alledaagse materialen maakt. Veenhuis studeerde Grafische Vormgeving in Zwolle en Autonome Beeldende Kunst (specialisatie schilderkunst) aan Academie Minerva in Groningen.
“Ik ben niet zo’n ochtendmens. Vanaf tien uur ben ik dingen in kaart aan het brengen om in een werkmodus te komen. En dan na mijn lunchperiode vlam ik echt. Dan pak ik heel makkelijk een taak op die meer van me vraagt – fysiek werk maken, een les voorbereiden. Tussen zes en acht ben ik thuis en eet ik samen met m’n vriendin, en dan probeer ik van acht tot elf hier weer te zijn. Ik heb wel een tijd gehad dat ik hier zeven dagen per week aan het werk was, maar tegenwoordig moet ik af en toe heel bewust even niks doen. Uit de buurt van mijn atelier zijn is eigenlijk de beste manier om te ontspannen. Dat is het nadeel dat je zo vlakbij je atelier woont, want dan ga je toch snel denken: nog even een uurtje. Zodra ik hier ben, ga ik wat doen. Gewoon een dag helemaal niet aan het werk gaan, af en toe moet dat. Dan ga ik met mijn platencollectie bezig, veel muziek luisteren en dingen kijken die me aan het lachen maken. Onverwachte verbanden spelen ook een rol in mijn werk: een toepassing vinden voor materiaal dat daarom vraagt, maar dat niet voor de hand ligt.
"Tijdens mijn opleiding aan Minerva ben ik gaan denken: hoe kan ik de transformerende kracht van de schilderkunst met andere materialen dan verf benaderen? Dat is eigenlijk iets wat ik nog steeds doe. Schilderen mét materiaal, in plaats van erop. Bij mijn tapewerken is die verwijzing naar schilderkunst heel concreet, want die transparante tape staat niet zover af van transparante verfstreken. Terwijl je niet direct ziet dat het tape is. En de communicatieve waarde ervan is ook weer een extra element dat ik interessant vind. In de compositie probeer ik dat die alarmerende werking van het materiaal weer verdwijnt. Bij een schilderij kijk je ook niet naar verf, maar naar de voorstelling die het laat zien. Met die tapewerken ben ik nu een jaar bezig, daarvoor heb ik honderden digitaal getekende composities gemaakt en er vijftien uitgevoerd. Je gaat niet alles maken wat je bedenkt, want je wil dat het allemaal dezelfde kwaliteit heeft en dat je niet in herhaling valt.
"Door alledaagse materialen intact te laten leg ik mezelf een soort beperking op met wat ik ermee kan maken. Ik vind het juist spannend dat iets zijn oorspronkelijke vorm behoudt. Het wordt dan een uitdaging om er iets mee te doen waardoor het wegkomt van de betekenis die het van zichzelf heeft en van het object zelf. Ik vind het heerlijk om platte toegankelijke materialen en minder toegankelijke toepassingen bij elkaar te brengen en daarin gebruik te maken van wat er al bestaat. Dit brengt natuurlijk inhoudelijke implicaties met zich mee, waardoor je als kunstenaar de verplichting hebt je hiertoe te verhouden. In voorbereiding van mijn publicatie onderzoek ik onder andere in welke contexten mijn werk functioneert.”
Atelier, werkplaats, studio… De ruimte waarin een kunstenaar werkt is een plaats waar dag in, dag uit geploeterd, geschaafd en gemeten wordt, waar een creatief product tot stand komt en waar nagedacht wordt. Ga in deze nieuwe serie op bezoek bij Groningse kunstenaars op hun werkplek. Waar zijn ze momenteel mee bezig? Hoe ziet hun werkdag eruit? En wat doen zij om te ontspannen?