Het is inmiddels algemeen bekend dat mensen niet al te lang blijven stilstaan voor een kunstwerk; gemiddeld kijken we 15 tot 30 seconden. Maar wat zien en denken we als we als we er wat langer voor gaan zitten? Rik Hagt toont zijn werk in de tentoonstelling Hotelkamer #30 in het CBK en wij gingen er een goed half uur voor zitten.
De keuze om elk jaar een schilderij te maken van het interieur van hotelkamers is op z'n zachtst apart te noemen. Om elk jaar één schilderij af te leveren betekent dat hij bijna elk jaar in ieder geval een reis plus hotel moet boeken. Reis je dan om op vakantie te gaan of reis je alleen maar om beeldmateriaal te verzamelen? De hotelkamers in kwestie zijn namelijk allemaal sober en doen soms wat treurig aan. Is er iets aan dit type hotelkamer dat hem fascineert? Hun uniformiteit en soberheid lijken hem in ieder geval een uitdaging te geven; om zichzelf schildertechnisch verder te ontwikkelen en om van elk schilderij toch weer iets interessants te maken. Waarbij het voornamelijk om het eerste lijkt te gaan. De eerste schilderijen zijn bijna naïef geschilderd, met een totaal vervormd perspectief en geen stofuitdrukking. De laatste schilderijen zijn veel strakker en komen steeds dichterbij het realisme te liggen. De ontwikkeling is vrij lineair wat dat betreft; hij wordt vooral op technisch vlak steeds beter.
De tentoonstelling is chronologisch georganiseerd en dit zorgt er ook voor dat de nadruk op deze ontwikkeling ligt. Het begint in 1991 met het eerste schilderij Hotelkamer #1 en eindigt met Hotelkamer #30 uit 2020. Je kan letterlijk volgen hoe Hagt zich heeft ontwikkeld in de afgelopen 29 jaar en hoe de stijl en de techniek langzamerhand veranderen.
In Hagts tocht naar het realisme gebeuren overigens hele interessante dingen. Als je lang genoeg kijkt naar Hotelkamer #20 en Hotelkamer #19, word je bijna zeeziek zoals het perspectief alle kanten opgaat. Het ligt te dicht bij de realiteit om het als surrealisme te bestempelen, maar door de lichtelijke vervormingen krijgt het wel iets van die lading. Wat overigens een beetje wegebt in de laatste schilderijen. Zijn schilderijen komen wat dat betreft steeds dichterbij de soberheid van de hotelkamers zelf te liggen; strak en sober. Met elk nieuw schilderij vorm het perspectief steeds meer naar de werkelijkheid en worden de schilderijen steeds strakker uitgevoerd.
Het is dat ik weet dat Hagt ook andere dingen schildert dan alleen hotelkamers, maar zoals de tentoonstelling is gepresenteerd kan ik me ook makkelijk voorstellen dat iemand zich hier eeuwig mee kan bezighouden. Om zichzelf keer op keer uit te dagen om maar beter te schilderen en iets te doen met een onderwerp dat op het eerste oog weinig te bieden heeft. Deze tentoonstelling is een blik op het ontwikkelingsproces van een kunstschilder en de invloed van de hand van de kunstenaar in de betekenisgeving van een kunstwerk. Het maakt mij benieuwd naar hoe het werk en Hagt zelf zich zullen ontwikkelen als we #60 hebben bereikt.
De tentoonstelling Hotelkamer #30 is t/m 31 oktober 2020 te zien in het CBK. Bijna alle werken zijn ook te leen en te koop in de Kunstuitleen.