Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Expositie

Elisabet Stienstra over haar expo The Female Presence en De Figuurtoren in de Oosterparkwijk

Door: Lisette Verhoog, 30 juni 2019

De in Amsterdam werkende kunstenares Elisabet Stienstra (1967) stelt haar werk na dertig jaar weer tentoon in haar geboorteregio Groningen. Afgelopen maand is in de Oosterparkwijk haar kunstwerk De Figuurtoren onthuld en in het CBK Groningen is op dit moment haar autonome werk te zien in de expositie getiteld The Female Presence. De toeschouwer fantaseert, associeert en vraagt zich af, vanwaar deze vrouwenbeelden? En hoe kan het dat het openbare werk zo verschilt van haar autonome werk? We woonden een lezing van haar bij. 

Stienstra begon in 1984 met haar kunststudie aan Academie Minerva. Ze startte met het maken van grote stalen constructies. Ze noemt ze “bijna kermisachtige attracties". Hoewel de insteek van haar werken is veranderd, blijft het doel hetzelfde: door middel van iemands beleving van de kunst een verandering of impact teweeg brengen. Toch is er wel degelijk een verschil tussen haar autonome werk en werk wat ze heeft gemaakt in opdracht.

De inspiratie naar een nieuw hedendaags heiligenbeeld begon in Italië

De ware inspiratie voor het begin van het autonome werk van Stienstra is te vinden in Toscane, Italië. Een kunstwerk gemaakt na 1457 genaamd Madonna del Parto, gemaakt door Piero della Francesca. Dit beeld van Maria met een hand op haar zwangere buik en met twee engelen aan haar zijde is Stienstra veel waard. Zoals Stienstra het zelf zegt zie je in dat beeld ook wat ze in haar vrouwenbeelden wil toepassen, namelijk dualiteit, realiteit en schoonheid. Kracht en bijna een agressie is wat de maagden van Stienstra uitstralen.

"Mijn beelden zijn daarentegen zeker niet seksueel of biologisch correct bedoeld."
Elisabet Stienstra

Verschillende vrouwenbeelden met dezelfde achterliggende gedachte

Virgin of light, Virgin of merci en Virgin of obscene words... Achter elk van deze sculpturen zit een andere unieke inspiratiebron. Van een eeuwenoud beeldje waarbij een slang uit de vagina van een vrouwenfiguur omhoog klimt tot de zonnestralen vanuit een kunstig bordje dat ze zag in het Louvre. Niet alleen kunst, maar ook gedichten, fotografie en hedendaagse uitspraken van jongeren, inspireren Stienstra. Verschillende betekenissen, maar alsnog dezelfde slag in de haren, melancholisch of een expliciete gezichtsuitdrukkingen en het gebruik van natuurlijk materialen. De beelden komen vanuit één gedachte, of zoektocht eigenlijk, namelijk een hedendaags heiligenbeeld vormen. Een soort nieuwe Maria. Ook het traditionele naakt weer opnieuw uitvinden, zegt Stienstra.

Verschil openbaar werk en autonoom

Bij een werk in opdracht draait het bij Stienstra allemaal om het opgaan van het beeld in de omgeving. Architectuur, de geschiedenis van de plek, de mensen, de natuur, alles valt samen in zo’n beeld. De Maagden van Apeldoorn (2001) is hier een mooi voorbeeld van, omdat dit werk perfect past op de rotonde waar deze geplaatst is. Drie vrouwenbeelden die als in een droom naast elkaar zweven alsof zwaartekracht geen invloed meer heeft op de mens. “Toen het beeld daar werd onthuld, ontstond er een file rondom de rotonde omdat mensen maar rondjes bleven rijden om het kunstwerk beter te kunnen bekijken”, vertelt Stienstra. 

De Figuurtoren in Oosterparkwijk

Middenin de Oosterparkwijk staat en wit granieten sculptuur van acht meter hoog, bestaande uit een opeenstapeling van figuren. Alles wat je in een sculptuur van dit kaliber wilt zien, maar ook wat je niet verwacht te zien, zit erin. De geschiedenis van de wijk, een bal als referentie naar het oude FC Groningen stadion, kinderen, man en vrouw druk aan de praat; elf figuren met allemaal hun eigen verwijzing naar de buurt. Zelfs het materiaal en de positie van De Figuurtoren zijn een knipoog naar hoe de Oosterparkwijk is opgebouwd.

De expositie The Female Presence in het CBK Groningen is nog t/m 6 juli 2019 te zien.