Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Interview, Special: Hendrik de Vriesstipendium

Dit is de winnaar van het Hendrik de Vriesstipendium 2019: Reynaert Vosveld

Door: Dinnis van Dijken, 3 december 2019

Reynaert Vosveld (1994) is de winnaar van het Hendrik de Vriesstipendium; een stimuleringsbeurs voor jonge, talentvolle Groninger Kunstenaars. 

Wat is het project waar jij een aanvraag voor hebt ingediend en hoe is het idee ervoor ontstaan?

“Ik heb het afgelopen jaar onderzoek gedaan naar de huidige tijdsgeest. Elke eeuw en elke periode heeft een eigen emotionele karakter en ik was benieuwd naar wat onze zeitgeist inhoudt. Thema’s als angst, melancholie en depressie zie ik heel groots terug in onze maatschappij, hoe we met elkaar omgaan en in de manier waarop wij de wereld zien. Kijkend naar kunst, media, massacultuur en beeldcultuur zie ik ook die thema’s terugkeren in de politiek. Deze dingen heb ik het afgelopen jaar uitgediept, wat mede mogelijk is gemaakt dankzij een startsubsidie van het Stimuleringsfonds. Naar aanleiding van dit onderzoek heb ik een filmplan gemaakt die ik wil gebruiken voor het maken van een documentaire. Die wordt ongeveer twintig minuten lang en daarin maak ik een tocht door begrippen als melancholie, depressie en angst. Om te kijken: wat zijn dit allemaal voor dingen en waar zien we die in terug? Zien we dit terug in de kunst? In de beeldcultuur? In de politiek? Hoe zijn deze met elkaar verbonden?
 Tussen al die onderwerpen gebruik ik het werk De Slaap van de Rede Brengt Monsters Voort van Francisco Goya als een kader of als een soort van beeldende intermissie die dat allemaal met elkaar verbindt. Eigenlijk wil ik met name een vraag poneren over de anomie. Ik denk dat wij best wel in een anomische samenleving leven met weinig solidariteit. Een samenleving die gedomineerd wordt door de vrije markt en de politiek die dergelijke systemen in stand houden. Dat heeft een soort ontwricht solidariteit als gevolg. Mensen zijn eigenlijk heel erg een houvast kwijt zijn door die melancholie en die depressie die heel sterk heersen in zo’n maatschappij."

Heeft dit ook te maken met jouw eigen gevoelens of persoonlijke ervaringen? Gebruik je jezelf als katalysator in dit verhaal of onderzoek naar maatschappelijke thema’s?

"Deels wel. Het komt natuurlijk voort uit mijn eigen ervaringen en gevoelens. Naar aanleiding van de ervaringen die ik heb gehad ben ik een breder onderzoek gaan doen naar hoe dit maatschappelijk, filosofisch en psychologisch ligt. Zo heb ik ook veel over de psychologie achter angst en depressies gelezen. Met de achterliggende vraag: waar komt dit vandaan? Daarom heb ik ook veel droge theorie gelezen over hoe je hersenen bepaalde dingen in gang zet en hoe iemands lichaam reageert op een bepaalde gebeurtenis. Het is best wel grappig om jouw vraag te beantwoorden, want ik gebruik mezelf wel als katalysator omdat er natuurlijk veel vanuit persoonlijke emoties komt.
 Deze documentaire is voor mij een logische vervolgstap van mijn vorige twee films: Vlucht en Knuppel. Vlucht was bijvoorbeeld een korte film dat  erg ging over een persoonlijk gevoel dat ik had: het verstrijken van tijd en het onvermogen om terug te keren. Want eigenlijk ben ik oorspronkelijk begonnen met angst te onderzoeken, nadat ik zelf een korte periode last heb gehad van angstklachten. Maar op een gegeven moment besefte ik dat dit eigenlijk vooral ging om irrationele angsten. Want als je erover nadenkt realiseer je dat je er niet bang voor hoeft te zijn. Het is zo onnodig, maar tegelijkertijd is dat wat je ziet bij populistische politici die ook irrationele angsten gebruiken om mensen hun gedachtegoed te laten slikken. Terwijl, als je er onderzoek naar doet dan blijkt heel veel niet te kloppen. Maar het is wel makkelijk om toch in die angst te blijven zitten en wat er wordt gezegd aan te nemen als waarheid. Vanuit die observaties ben ik begonnen met het willen maken van een film."

Is het ook ambitie die je drijft om van korte animaties over te gaan op het maken van een documentaire van twintig minuten?

"Het is een ambitieus plan, absoluut. Maar het zou ook zonde zijn als ik iets ga doen waarvan ik al honderd procent zeker weet dat ik het wel kan. Ik kan nog wel een animatie maken van vijf minuten, maar op een gegeven moment vind  ik ook dat ik mezelf moet uitdagen. Ik wil niet het risico lopen dat het een stijltje wordt. Vlucht en Knuppel heb ik allebei in mijn eentje gemaakt: alles ge-edit maar ook het design en het geluidsontwerp - alles is honderd procent mijzelf. Het project is sowieso ambitieus omdat het een veel groter project is dan wat ik gewend ben en ook alles groter wil aanpakken.

"Die film wordt twintig minuten lang, dat is best wel een stap, veel langer dan dat ik gewend ben met mijn kortere films. En ik ben van plan om ook wat experimenteler aan de slag te gaan met deze film. Terug naar gefilmd beeld en meer multimediaal aan de slag. Ik wil kijken hoe ik op een andere manier de krachten van animatie kan gebruiken in de beelden die ik creëer. Wat voegt gefilmd beeld toe aan mijn manier van animeren? Wat voegt animatie toe aan mijn manier van filmmaken? Ik wil niet per se vast blijven zitten in deze stijl van filmmaken. Voordat ik ging animeren was ik veel bezig met gefilmd beeld en ik wilde daar eigenlijk naar terug gaan. Maar ik wil wel proberen om met de animatietechnieken die ik heb een multimediale documentaire te maken die als experimenteel beeldend onderzoek dient. Daarin probeer ik om mijn observaties en onderzoeken die ik het afgelopen jaar heb gedaan tot uiting te brengen."