Klasiena Soepboer groeide op op het waddeneiland Schiermonnikoog, maar vertrok voor haar middelbare school naar het vasteland en vervolgde in Groningen haar opleiding aan Academie Minerva. Het winnen van het Coba de Groot Stipendium in 2012 gaf een extra duwtje in de rug dat ze op de goede weg zat. Ze won de prijs met haar afstudeerwerk: sculpturen opgebouwd uit de scheermes-schelpen. Ze vervolgde haar opleiding in Amsterdam aan de Gerrit Rietveld Academie in de specialisatierichting keramiek. In 2015 studeerde ze daar af en tot haar eigen verbazing verhuisde ze terug naar het eiland.
De prikkels van de grote stad
In Amsterdam was het contrast tussen de stad en het eiland goed voelbaar en dit bleek ook veel invloed te hebben op haar manier van werken. Zo zorgden alle indrukken die ze daar opdeed ervoor dat ze ontzettend veel produceerde: “Voor mij is het grote verschil van in de stad en op Schier werken dat ik in de stad eigenlijk gewoon overprikkeld was en dat ik heel veel werk maakte zonder dat ik daar afstand van kon nemen omdat je constant zo onder invloed bent van dingen. In Amsterdam kon ik gewoon heel moeilijk kiezen. Ik maakte superveel en mijn docenten noemden mij een workaholic, want ik was echt alleen maar aan het werk! Op het eiland heb je veel meer rust, veel minder prikkels en kan ik veel beter nadenken over bijvoorbeeld mijn thematiek.”
Die thematiek draait sterk om het verschil tussen de stad en het eiland, maar draait ook om de balans die daarin te vinden is. De grootsheid, de weidsheid van het strand en het isolement van het eiland zijn belangrijke elementen. Toch kan Soepboer niet zonder de stad, al is het in een kleine dosis: “Ik kom er steeds meer achter hoe groot de invloed van Schier op mijn werk is. Als je in de stad bent lijken heel veel dingen ertoe te doen. Alles in de stad is door de mens gemaakt en je bent onderdeel van wat de mens ook belangrijk vindt. Als je op een eiland zit en je bent op het strand, dan vallen heel veel dingen van je af. Heel veel dingen doen er gewoon niet zo veel toe. Je kan veel beter… relativeren. Je hebt de ruimte om te bedenken: ‘Oh, dit is echt onzin’, maar ook: ‘Dit is echt belangrijk’."
De invloed van het Tropenmuseum
Een andere grote inspiratiebron voor Soepboers werk is het Tropenmuseum. In haar tijd in Amsterdam woonde ze er in de buurt en was ze er regelmatig te vinden. Hier brachten de kleine voorwerpen – die werden gebruikt in rituele handelingen – nieuwe inspiratie. De samenhang van traditie en de voorwerpen gaven haar een gevoel dat je ergens deel van uitmaakt, een groter geheel. Een gevoel wat Soepboer herkende in de relatie die ze met het strand had: “We zijn toch onderdeel van de natuur en de elementen.”
Het contrast tussen het kwetsbare materiaal keramiek en de (soms zelfs op het strand) gevonden voorwerpen waarmee ze dit combineert, maken samen nieuwe verhalen. Ze laten de strijd tussen de twee werelden zien.
Ivichheid Graag (Eeuwigheid Graag)
Het werk Ivichheid Graag (foto 3) was lange tijd te zien in het gebouw van de Tweede Kamer, en verbleef daarna een tijdje in het Groninger Forum. Naast deze grotere werken is er ook een kleiner beeldje (foto 4) gebaseerd op een droom die Soepboer eens had. Deze droom gaf, verpakt in een laag van metaforen, haar eigen positie tussen stad en het eiland weer en het gevaar van isolement. De droom wees Soepboer op een belangrijk punt: “Een comfortzone als Schier is heel fijn, maar kan ook soort bubbel vormen. Waardoor er angst ontstaat voor wat er buiten dit isolement plaatsvindt of 'anders' is. Deze angsten moet je onder ogen komen, zodat je kan kijken of ze reëel zijn. Veel dingen kunnen belangrijk lijken, maar dit niet zijn.”
Soepboer zit nu prima op haar plek op Schiermonnikoog, waar ze nu haar atelier runt: “Hier vergeet je alle drukte van de stad binnen vijf minuten.”