De Grote Markt gestript door de Stalinski's

Eva: 'We heten eigenlijk Staal. Dat is een goede, stevige achternaam. Maar toen we samen begonnen te tekenen wilden we graag een nieuwe naam waarmee we naar buiten konden treden. We hebben toevallig een Oostblok-oma en waren dol op allerlei Oostblokachtige spulletjes en patroontjes. Zo kwamen we bij een veroostblokking van Staal: Stalinski! Nu zitten we aan die naam vast, maar dat maakt eigenlijk niets uit. Ook al gaan we steeds meer onze eigen kant op, we zijn altijd samen.”

Anne: “Je ziet wel eens dat broers en zussen er juist bewust voor kiezen om naar andere dingen toe te gaan, maar dat is bij ons niet zo. Het feit dat we met zijn tweeën zijn werkt juist goed. Als ik ergens sta en iemand aan mijn zusje voorstel, maakt dat het gesprek meteen veel leuker.”

Eva: "Deze foto is echt old school en treffend voor hoe we nog steeds zijn."

Wat begon als het tekenen op kleine kunstmarkten is uitgegroeid tot vele publicaties en optredens, onder andere op de Buchmesse in Frankfurt, en nu de strip op de Grote Markt. Hoe zijn jullie aan deze opdracht gekomen?

Anne: “Het stripwereldje is klein. We kregen een mailtje van het CBK via Sam (Sam Peeters, deel van het stripcollectief Lamelos). Ik denk dat Eva en ik opvallen doordat we veel samen doen. We hebben twee jaar lang samen het tijdschrift Zuster gemaakt. Daarmee onderscheiden we ons en vallen we op. Hierdoor ontstaat het idee dat we al een collectief zijn dat alleen nog maar wacht op opdrachten.”

Normaal gesproken plaatsen jullie je eigen werk naast elkaar, maar nu werden jullie gevraagd om samen aan één strip te werken. Wat dacht je toen je die opdracht kreeg?

Eva: “Eerst dachten we: dit wordt helemaal niks. Uiteindelijk hebben we een vorm gevonden die we vaker willen gebruiken.”

Anne: “Het thema dat we kregen was ‘Het Forum als huiskamer van de stad.' Via dit thema kwamen we bij het idee van ‘een dag in het Forum’. Dat past wel bij mij omdat ik veel observeer en dicht bij de realiteit blijf.”

Eva: “Annes tekenstijl is heel gevoelig. Dat komt voort uit het observerende, ze kan goed nuances vertalen. Grillige lijnen, kleurvlakken, veel diepte en schaduw, veel handgemaakte elementen…”

Anne (onderbreekt): “Ja! Ja! Dat is goed! Dit moet je vaker doen.”

Eva: “Een tekening van een plant kan bij Anne al heel verhalend zijn. Mijn werk is wat platter en minder realistisch. Die stijl is voortgekomen uit het zeefdrukken waarbij ik bijvoorbeeld ook neonkleuren kan gebruiken. Toen we de strip maakten was ik bezig met sprookjes. We dachten: hoe kunnen we het alledaagse en het sprookjesachtige mengen? En zo kwamen we bij de prins die eigenlijk ook maar gewoon een mens is: prins Tammo! Om de beurt tekenden we iets, bijvoorbeeld een poppetje of de ruimte. Alleen echte kenners kunnen zien wie wat getekend heeft.”

In de strip zien we prins Tammo die op zijn paard aan het tinderen is: ‘He! Zullen we een drankje doen?’ Terwijl we hem al zoekend door het Forum zien lopen zien we van alles. Op het speelplein zien we een moeder die de perfecte plek voor haar drukke kinderen heeft gevonden. Op kleinere beelden zien we het hilarische beeld van de kinderen die een dinosaurus in het gezicht van hun moeder stoppen. Ook zien we Waar is Wally?-achtige platen waarin prins Tammo helemaal verdwaald lijkt te zijn. Uiteindelijk komt hij terecht op een prachtig dakterras.

Of prins Tammo zijn date heeft gevonden? Dat ga ik niet verklappen… Vooruit, één ding mag ik van de Stalinski’s wel zeggen: de man en vrouw op het eerste plaatje zijn de ouders van Anne en Eva.

Jullie werk wordt nu tentoongesteld voor de hele stad. Wat zijn jullie plannen?

Eva: “Gewoon doorgaan.”

Anne: “Ik hoop meer projecten samen te doen terwijl tegelijkertijd onze eigen projecten steeds groter worden. Misschien komt er ooit wel een groot zusterboek. Maar eerst de Grote Markt. We hebben nog nooit meegemaakt dat zoveel mensen ons zien.”

De strip van de Stalinski’s is nog tot en met 27 augustus 2017 te bewonderen op het hek langs het Groninger Forum bij de Grote Markt.