Een informatie-overload met new-age, collage en neonlichten, en een lichtlandschap dat aanvoelt als een grot: in het prachtige gebouw van NP3 hebben Dragan Glamočić (1991) en Tracey Snelling (1970) twee ruimtelijke werken gemaakt. Snelling toont haar installatie Clusterfuck 10 en Glamočić sluit zijn zomerresidentie bij NP3 af met een enorme lichtinstallatie. Ik ging met ze in gesprek.
Jullie hebben beiden een ruimtelijk werk gemaakt voor RE:Compose. Kunnen jullie je ruimtes beschrijven?
Snelling: “Ik heb een installatie gemaakt genaamd Clusterfuck 10: New Age. Het is een immersieve installatie, die combinaties maakt van videoprojecties van new age / positive affirmation bewegingen, popcultuur-videos en memes, en omgeven is door posters, magazine-pagina’s, lichten en sculpturen. Het is een commentaar op de overload in de moderne cultuur en een blik op de positive affirmation cultuur en hoe die opgenomen kan worden in het snelle leven van vandaag.”
Glamočić: “Mijn doel was een omgeving te maken waarin de kleuren van het werk COLOR DISPERSER volledig opgenomen kunnen worden. Door de afdekfolie van Rutger (Rutger de Vries, maker van COLOR DISPERSER, red.) te hergebruiken en voor zijn werk te hangen gebruik ik het als het ware zowel als een filter als projectiescherm voor zijn werk. Zo wil ik de bezoeker niet naar het werk als object in een white cube laten kijken, maar de ruimte doordrenken met het werk.”
De twee ruimtes hebben een totaal andere sfeer. Hoe voelde je je in de ruimte die de ander heeft gemaakt?
Glamočić: “Ik vond het bijzonder dat er zo ongeveer twee uitersten zijn ontstaan in de twee ruimten. De een een overload aan informatie, de ander een serene filter.”
Snelling: “Ik voelde me vredig in Dragan’s installatie. De subtiliteit van de kleuren, gedempt door het plastic, was rustgevend. Hoewel de werken zo anders lijken, hebben ze grote overeenkomsten, sinds Dragan’s werk een meditatief gevoel wilt neerzetten, en mijn werk praat over zo een soort ‘wereld”’.”
Beide werken geven een reactie op informatie, mediacultuur, en overload. Hebben jullie een dagelijkse tip voor onze lezers voor onze lezers om om te gaan met de cultuur waarin we leven, van meer, meer, meer?
Snelling: “Ik mediteer vaak op willekeurige momenten. Soms een paar keer per dag, maar andere keren een hele week niet. Ik vind het ‘t interessantst om te mediteren in een luide setting, zoals de metro. Het is een ongebruikelijk gevoel: ik word kalm, maar voel me verbonden aan iedereen.”
Glamočić: “Om er maar even een Oosterse wijsheid in te gooien: leer samen te werken met wat er gaande is. Stel jezelf niet tegenover het geheel, want in weerstand verlies je energie. In niet-weerstand absorbeer je energie.”
Terwijl Tracey sterk in een serie werkt, is Dragan’s werk een totale omslag in verband met eerder werk dat hij maakte. Is samenhang voor jullie belangrijk, of hoeft er geen lijn door jullie werk te lopen?
Snelling: “Ook al heet dit werk Clusterfuck 10, eigenlijk is het misschien al mijn twaalfde of dertiende Clusterfuck. Ik maakte mijn eerste Clusterfuck-installatie in 2012. De werken zijn allemaal anders, maar hebben een lijn erdoorheen lopen, door de overbelasting van de zintuigen en het naast elkaar plaatsen van meerdere beelden.”
Glamočić: “Wanneer ik een werk bedenk gebeurt dat simpelweg. Wanneer ik ervoor kies het uit te werken is dat omdat het op dat moment met me resoneert. Ik hou er niet van om krampachtig vast te houden aan mijn stijl of ‘samenhang met eerdere werken’, want dat zou me beperken in mijn vrijheid om meer te onderzoeken.”
De expositie RE:Compose is nog te bekijken tot 30 november bij NP3 RE:Search:Gallery. Op zaterdag 16 november vindt RE:Sponse plaats, een performance-event waar verschillende performers werk laten zien en daarin ook reageren op Dragan Glamočićs installatie.
Het werk van Dragan Glamočić is te vinden op Instagram.com/glamdrag en het werk van Tracey Snelling is te vinden op traceysnelling.com