Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Installatie, Kunst op Straat

Van ronddraaiende satéprikker tot goed geoliede machine

Door: Rosa Timmer, 27 mei 2015

Dat satéprikkers, een accuboor en K’Nex een belangrijke rol speelden bij de totstandkoming van Karin Post’s An-e-Motion zal de toevallige voorbijganger van het Tschumipaviljoen niet vermoeden. Sterker nog, mocht je je nieuwsgierig over het informatiebordje buigen, dan lees je dat de kunstenares zich heeft laten inspireren door de 'zoopraxiscoop' (letterlijk: dieren-handeling-kijker, een apparaat dat op hoge snelheid losse beelden van dieren projecteert en zo op bewegend beeld lijkt) van de negentiende-eeuwse Britse fotograaf Eadweard Muybridge – terwijl de echte inspiratiebron uit een heel andere hoek kwam.

Haar eerste idee had namelijk nog niets te maken met springende dansers, maar met een stuk kinderspeelgoed: een muntje met op de ene zijde een vogeltje en op de andere een kooi, waarvan de afbeeldingen van beide kanten met elkaar lijken te versmelten wanneer het muntje snel rondgedraaid wordt. Voortbordurend op de combinatie van beweging en verbeelding van dit fascinerende voorwerp (een zogenaamde thaumatroop) kwam Karin uiteindelijk uit bij afbeeldingen van dansers en het gebruik van stop-motion fototechnieken. Toen een van haar ooms haar op de fotografie van Eadweard Muybridge wees, was het beeld compleet.

Mysterieuze weldoener

Tot op de dag van vandaag weet Karin niet wie de mysterieuze weldoener is die haar heeft opgegeven voor de wedstrijd Moving Tschumi, georganiseerd door het Tschumipaviljoen en het Centrum Beeldende Kunst (CBK) Groningen. Bij deze wedstrijd krijgen net afgestudeerde kunstenaars de kans ervaring op te doen met werken in opdracht door een project te ontwerpen voor het glazen paviljoen op de rotonde van het Hereplein. Ze vreesde dat haar project te ambitieus was, maar met haar installatie An-e-Motion kwam Karin ongeschonden alle selectierondes door en won.

Sprong in het diepe

Hoewel An-e-Motion twee reeksen van vijf foto’s toont, heeft Karin hiervoor dezelfde sprong gebruikt. De danser, een van haar oud-klasgenoten, heeft ter voorbereiding drie verschillende sprongen gemaakt: een hertensprong, een versprong en een “hupje”. Hiervan werd vervolgens de beste uitgekozen (het “hupje” viel al gauw af) en vanuit twee verschillende hoeken opgenomen.

Karin had nog nooit eerder gewerkt met motoren en kettingen, maar heeft zich hierdoor niet af laten schrikken: “kennis kun je wel vergaren”, vond ze. Hierbij kreeg ze hulp van het in kettingaandrijvingen gespecialiseerde bedrijf Köbo. Daarnaast experimenteerde ze zelf met K’Nex om de tandwielwerking in het midden van de installatie te onderzoeken: de twee fotoreeksen moesten namelijk ieder een andere kant opdraaien. 

Van ronddraaiende satéprikker...

Voor haar onderzoek naar de hoeveelheid frames en de snelheid waarmee ze deze het beste rond zou kunnen laten draaien is Karin weer heel anders te werk gegaan: hier bood een accuboor de uitkomst. Door Eadweard Muybridge’s foto’s van een springende man aan satéprikkers te bevestigen en deze met de boor rond te laten draaien kon ze goed experimenteren met verschillende snelheden. Met deze achtergrondkennis begrijp je dat de foto op het informatiebordje niet een levensgrote installatie, maar dit creatieve proefmodel voorstelt.

... tot goed geoliede machine

Het eindresultaat is tot 6 juni te zien in het Tschumipaviljoen op het Hereplein, waar alles om beweging draait: van de af en aan komende bussen, de fietsers rond de rotonde tot de draaiende foto’s van An-e-Motion.

Tekst: Lotte van ter Toolen
Beeld: Lotte van ter Toolen