Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

Gil & Moti: “Er is een plekje voor iedereen op de wereld”

Ze proberen de wereld te verbeteren door een Arabische minnaar te nemen, kantoren te dweilen met migranten en koffie te drinken met Palestijnen. Het Israëlische kunstenaarsduo Gil & Moti wil met hun projecten een nieuwe kijk te geven op maatschappelijke vraagstukken, zoals het Israëlisch-Palestijns conflict en de plek van minderheden in de samenleving. Ze zetten hun eigen lichaam in als middel. Want, de wereld verbeteren begint bij jezelf. Donderdag 21 januari waren ze in Groningen en gaven ze een lezing bij Vrijdag. Kunstspot was er bij en had een interview met het excentrieke stel.



 

Twee mannen, één telefoon

Aan een tafeltje met uitzicht op de Grote Markt zitten twee vriendelijk lachende, identiek geklede mannen met elk een kopje muntthee. Ooit trouwden ze in witte superman pakjes met glitters, gouden nepnagels en geel gekleurd haar. Vandaag hebben ze effen blauwe bloesjes met donkerblauwe vesten aan en het haar in een warrige knot.

“Wij doen alles samen,” vertelt Gil, “we hebben één telefoon, één portemonnee en één sleutelbos.” Het duo gaat niet meer zonder elkaar door één deur en doet alles exact hetzelfde. Op het eerste gezicht lijkt het duo enigszins frappant en terwijl ze zo voor me zitten vraag ik me af of het allemaal niet één grote grap is. Het is bijna te gek om waar te zijn, maar volgens Gil & Moti is het voor hen heel natuurlijk om alles samen te doen. “Het is prettig en gewoon makkelijker om alles samen te doen,” legt Moti uit. Ze lachen even naar elkaar en Gil voegt toe: “Als hij ziek is en ik moet alleen naar de supermarkt, dan vind ik dat best lastig.”

Van Jeruzalem naar Rotterdam

Hun verhaal begon in een kleine bioscoop in Jeruzalem, waar de twee kunstacademiestudenten naast elkaar zaten en aan de praat raakten. Het gesprek vervolgde in een café met koffie en is sindsdien nooit meer opgehouden.

Het duo kwam in 1998 naar ons Lage Landje om verder te studeren aan de kunstacademie in Rotterdam. Een jaar later zijn ze gaan wonen in hun eigen galerie, de zogeheten Homegallery en begonnen ze identieke kleding te dragen. Sindsdien worden ze regelmatig op straat aangesproken met de vraag ‘Zeg, zijn jullie tweeling?’.

Truth is stranger than fiction

Hoewel hun projecten altijd persoonlijk en kleinschalig zijn, gaan de onderwerpen die ze aansnijden veelal over grote sociale vraagstukken. Zo verdiepen ze zich in de wereld van de schoonmakers waar veel immigranten onderbetaald werken en reizen ze naar de Westelijke Jordaan oever om het Israëlisch-Palestijnse conflict te bestuderen. Ze hopen mensen nieuwe perspectieven te bieden en tolerantie te creëren, want zo zeggen ze “er is een plekje voor iedereen op de wereld.”

Voor het project The Dutch Volunteers staken Gil & Moti hun handen uit de mouwen en hielpen Joodse kolonisten met het bouwen van huizen op de Westelijke Jordaanoever. Vervolgens gingen ze naar de Palestijnse buren om een handje te hepen. Door alles vast te leggen met een kleine camera, bieden ze een kijkje in beide kampen. “Het was zo’n aparte situatie, dat we de film “Truth is stranger than fiction” genoemd hebben.”

Tolerantie is voor Gil & Moti een belangrijk begrip en aangezien de Joden en Arabieren niet altijd even ruimhartig met elkaar omgaan, zette het Israëlische duo een project op om met Arabieren in gesprek te komen. Maar nog voordat ze bij de moskee hadden aangeklopt, stapte een Arabier op hun af die een gesprek aanknoopte en hen in zijn gemeenschap introduceerde. Gil vertelt: “Toen we hem vroegen een boodschap op te schrijven en daarmee met ons op de foto te gaan, schreef hij ‘Support any constructive cause for the betterment of humanity!!’. En daarmee slaat hij precies de spijker op de kop, want de samenleving vooruit helpen, daar gaat het om.

Wat is nu echt?

Ondertussen is het warm geworden en trekt Moti zijn vest uit. Gil volgt, want als de een iets doet, dan de ander ook. En terwijl ze vertellen over al hun projecten wordt het duidelijk hoe veel verschillende rollen ze steeds spelen. Op de vraag of dit interview nu ‘echt’ of een ‘act’ is, beginnen ze te lachen. “Kijk, we zijn wel performance artiesten,” antwoordt Gil. “We spelen met rollen, maar aan het einde van de dag zijn we gewoon Gil & Moti.”